اقتصاد ایران

"بی‌دولتی" در اقتصاد ایران پدیده‌ای است که نمی‌توان آنرا کتمان کرد و باید هرچه سریعتر برایش فکری کرد. بخش اعظم مشکلات معیشتی و گرانی‌ها ناشی از نبود نظارت و اقتدار دولت در اقتصاد است.

"گرانی دارو" نخستین آزمون تخصصی دکتر پزشکیان است که باید دید نمره قبولی در رفع آن خواهد گرفت یا نه؟! برخی معتقدند این پدیده تلخ به کارنامه مدیریتی ظفرقندی، وزیر بهداشت نیز مربوط است.

هنگامی که برخی رجال سیاسی عقلانیت را کنار می‌گذارند؛ آنگاه است که راه حل‌ها گم می‌شود، ترسیم دقیقی از وضع موجود صورت نمی‌گیرد و کسی هم در گرداگرد دستاوردهای کشور حصار نمی‌سازد.

نهاد "بانک مرکزی" بعنوان متولی "سیاست پولی" موظف به تنظیم حجم نقدینگی  و عرضه پول در جامعه است و حالا بهترین فرصت است تا  در کنار وزارت اقتصاد و سایر تصمیم گیران این عرصه، با عرضه اموال بانک ها بخشی از ولع خرید جامعه با املاک مازاد بانک ها ارضا شود.

این نوع نگاه به مسائل اقتصاد ایران مثل بیماری است که بیماری خود را پنهان می‌کند و ابراز آن را به پزشک ننگ می‌شمارد

در هر 11 سال، ایران به اندازه کل اندازه اقتصاد ترکیه، خسارت مالی ناشی از تحریم می بیند... عربستان با 1.1 تریلیون دلار در رده هفتم قرار دارد.

سیاست‌گذاران اقتصادی و تقنینی کشور باید یک تصمیم بزرگ بگیرند و آن "رجحان‌بخشی درآمدی و قانونی به شغل شریف کارگری" در مقابل مشاغل غیر ضروری یا کاذب است.

برخی مدیران زنی که رئیس‌جمهور پزشکیان آنها را منصوب کرده از "کارنامه" خوبی برخوردار نیستند و سکوت رئیس‌جمهور به معنای تأیید این کارنامه‌های ضعیف است!

دولت در حالی با افتخار از راه‌اندازی سامانه نظارت و پایش آنلاین بر ساخت مدارس خبر می‌دهد که گویا نمی‌داند "نظارت بر بازار و قیمت‌ها" هم از اهمیت زیادی برخوردار است.

آیا کسی جز یک ساده‌لوح می‌تواند باور کند که مردم ایران در اثر شکم‌سیری و برخورداری بود که علیه رژیم شاه شوریدند؟ چه اگر اینطور باشد مبارزان دوران ستمشاهی باید از سابقه مبارزاتی خود توبه کنند!